Στέλιος Νικ.Γαβαλάς Stelios Nik.Gavalas

Σαν μπορέσεις να σκεφτείς "έξω απ το κουτί" θα δεις συντηρητικούς αριστερούς, προοδευτικούς δεξιούς, στις αλλαγές φοβισμένους, στενόμυαλους, έρποντες καιροσκόπους. Θα δεις ανάγκες & ευκαιρίες.
Το αληθινά καινούργιο χωρεί λάθη, όμως θέλει φαντασία και κόπο.H εξέλιξη είναι δύσκολη γέννα,θέλει επιμονή, προσήλωση στο στόχο.
Τίποτα μαγικότερο της ηδονής, της σύνθεσης της δημιουργίας, της γλύκας, της μυρωδιάς του νέου. Την άνοιξη της ελπίδας .

11 Δεκ 2011

Λευτέρη !... στάσου ψηλά, μπροστά μας, να έχεις ορατότητα και βλέπε μας, για να μας … φυλάς !!!


Καλέ φίλε Λευτέρη,

ηλιόφωτη η Κυριακή, προσκαλεί να ξεχυθεί κανείς στο δρόμο, να μυρίσει αέρα αλλιώτικο καθάριο, μακριά από τα συμβατικά της καθημερινότητας, να γίνει παιδί, να νιώσει αθώος.
Πιστός στο κάλεσμα φοράς το κράνος, κουμπώνεις το μπουφάν κ μιζάρεις το Honda,προς ανατολικά, πάνω στο ΒΟΑΚ.
Μπροστά ο Μανώλης ,πίσω ο Χάρης, τέλος εσύ.

Ο δρόμος γνωστός, γνωστές κ οι παγίδες του, της Κυριακής οι απρόσεκτοι, μα η παρέα γνωρίζει να φυλάγεται από τα χίλια μύρια ανάποδα, που μπορούν το δρόμο να κόψουν.
Όσο για σένα η σύνεση κ η αυτοκυριαρχία σ οδηγούν, δεν είσαι ανώριμος, ούτε υπερφίαλος ,ξέρεις να βάζεις τα όρια, δε μεθάς από υπεροχή ελέγχου στο θηρίο της Honda, μα το σέβεσαι και το μετράς.

Μας συστήθηκες, ούτε θυμάμαι πια πότε, με ένα γνήσιο αληθινό χαμόγελο που ακτινοβολούσε πάντα καλοσύνη κ ομορφιά ψυχής, από τους πολύτιμους φίλους της αδελφής μου, φίλος μας κατόπιν και συνασπαζόμενος τους ίδιους τρόπους, να γυρνάμε στους δρόμους, στη φύση.
Πνεύμα ανήσυχο δεν περιοριζόσουν στα κατεστημένα του πολιτικού μηχανικού, μα πάσχιζες κ αναρωτιόσουν για το περιβάλλον, τη φύση τον άνθρωπο, μέσα από την ουσία του εφ ζην, μακριά από ψεύτικους γυαλιστερούς παράδεισους .
Τα λόγια σου λίγα, ουσιαστικά, το βλέμμα σου γεμάτο δίψα για το καινούργιο, λάτρης της απλότητας, της λιτότητας μα και του καθετί που άξιζε το κόπο .
Αρπούσες το μπράτσο μου με το χέρι σου κ έλεγες «…γεια σου φίλε…» με τόση βεβαιότητα που μ έκαναν ν αισθάνομαι την έννοια της αυθεντικής αποδοχής κ εκτίμησης.

Η μεγάλη κατηφόρα πριν το Φόδελε τελειώνει αρχίζοντας αυτή η άτιμη αριστερή στροφή κάτω στο λάκωμα. Το μέρος σκιερό ,η κλίση ανάποδη, «φωλιάζει» εμμονικά της νύκτας την υγρασία, κρατώντας το δρόμο υγρό, ξεγελώντας με άθλια πρόσφυση.
Στροφές αυτές οι τέσσερεις, βωμός θυσίας πολλών, μέρος καταστροφής  οχημάτων, χρόνια τώρα.
Αλλά φευ, κανείς δε νοιάζεται, ούτε νιώθει την ανάγκη, να κάνει το αυτονόητο στο σημείο, να διορθωθούν οι κλίσεις σηκώνοντας τις περιφέρειες των στροφών κατά 1,5 μ από τα κέντρα τους.Να διορθώνονται οδηγικά λάθη, σώζοντας ανθρώπους κ οχήματα.

Το Honda γλιστρά, φεύγει στις μπαριέρες κ σε πετά εκτός, μακριά μας για πάντα, στερώντας μας τη παρέα, τη φιλία σου.

Αχ ρε Λευτέρη μου βάζεις δύσκολα ! 
Απόκαμα να ξεπροβοδίζω φίλους κ να φτωχαίνω τη ζωή μου.
Χαιρέτα μας το Βαγγέλη κ τους υπόλοιπους, μη ξεχάσεις να σταθείς ψηλά, μπροστά μας, να έχεις ορατότητα και βλέπε μας, για να μας … φυλάς !!!      

Στέλιος Νικ. Γαβαλάς                                                                10 Δεκ 2011

7 Ιουν 2011

Δέκα τρόποι για να σώζεις ζωές (αναδημοσίευση από το περιοδικό Moto 481 14 Απρ 2011) )


 

editorial περιοδικού Moto τεύχος 481 14 Απρ 2011
link πηγαίας δημοσίευσης
 
του Βασίλη Καραχάλιου
 
To κείμενο αυτό απευθύνεται σε όσους οδηγούν αυτοκίνητο, είτε είναι μοτοσυκλετιστές είτε όχι.  

1.
Σε περισσότερα από τα μισά θανατηφόρα για τον μοτοσυκλετιστή τροχαία εμπλέκονται άμεσα και αυτοκίνητα. Η έμμεση εμπλοκή αυτοκινήτων ανεβάζει το ποσοστό ακόμη περισσότερο, αλλά συνήθως δεν καταγράφεται (ούτε τιμωρείται...). Τις περισσότερες φορές, το σφάλμα είναι του οδηγού του αυτοκινήτου. Υπάρχουν πολλά περισσότερα αυτοκίνητα στο δρόμο απ’ ότι μοτοσυκλέτες, αλλά οι οδηγοί τους δυσκολεύονται στο να δουν την μοτοσυκλέτα, να εκτιμήσουν την κατάσταση και να ενεργήσουν σωστά. Αυτό δεν είναι κατηγορία, είναι γεγονός. Και οφείλετε να το γνωρίζετε, για να κάνετε κάτι γι’ αυτό.

2.
Με το μικρό της μέγεθος, μια μοτοσυκλέτα εύκολα κρύβεται πίσω από τις τυφλές γωνίες του οπτικού πεδίου σου, όταν οδηγείς  αυτοκίνητο. Και οι μοτοσυκλετιστές οφείλουν να το γνωρίζουν αυτό, και να προσπαθούν να μην μένουν σε αυτές τις τυφλές γωνίες. Για να καταλάβεις πόσο σημαντικές είναι, και πόσα μπορούν να κρύβουν, κάθισε κανονικά στο αυτοκίνητο και ζήτησε από το παιδί σου ή την γυναίκα σου να περπατήσει αργά γύρω του, σε μια απόσταση δέκα μέτρων. Τώρα σκέψου πως ένας μοτοσυκλετιστής από μακριά θα φαίνεται σε πλάτος όσο το δάχτυλό σου. Μπορεί άνετα να παραμείνει αθέατος πίσω από τις τυφλές γωνίες. Ψάξε να τον βρεις. Κι αν δεν τον βρεις, ξανακοίταξε. Τα μάτια μας βλέπουν με οξύτητα μόνο σε ένα εύρος δύο μοιρών, και όταν “κοιτάμε για να δούμε”, αφιερώνουμε σε κάθε σημείο μόνο δύο έως τρία χιλιοστά του δευτερολέπτου. Μπορεί να μην είναι αρκετά για να σώσουν μια ζωή.

 
3.
Λόγω του μικρού της πλάτους, μια μοτοσυκλέτα δίνει την εντύπωση πως βρίσκεται πιο μακριά απ’ ότι στην πραγματικότητα είναι. Επιπλέον, είναι δύσκολο να εκτιμήσεις την ταχύτητά της, οπότε το πρόβλημα διπλασιάζεται: Όχι μόνο η μοτοσυκλέτα είναι πιο κοντά, αλλά πηγαίνει και πιο γρήγορα από όσο εκτιμάμε. Εξήγησέ το αυτό στους φίλους σου μοτοσυκλετιστές, για να το έχουν κι αυτοί στο νου τους. Και πάντα να υπολογίζεις πως είναι πιο κοντά σου απ’ ότι νομίζεις, για να ενεργείς ανάλογα.

4.
Οι μοτοσυκλετιστές πολλές φορές επιβραδύνουν απλά κλείνοντας το γκάζι και κατεβάζοντας ταχύτητες, οπότε το πίσω στοπ ΔΕΝ ανάβει. Άφησε μεγαλύτερες αποστάσεις, για να έχεις και αντίστοιχα μεγαλύτερα χρονικά περιθώρια, για να προλάβεις να αντιδράσεις. Πάντα να προβλέπεις πως ένας μοτοσυκλετιστής μπορεί να επιβραδύνει ανά πάσα στιγμή και το στοπ του φρένου του να μην ανάψει (αν είναι καμένο;). Μια απόσταση αυτοκινήτου - μοτοσυκλέτας τεσσάρων ως πέντε δευτερολέπτων είναι αρκετή. Σκέψου τώρα πόσο πιο δύσκολα και επικίνδυνα είναι τα πράγματα μέσα στην πόλη, όπου εκ των πραγμάτων δεν μπορείς να αφήνεις τόση απόσταση.

5.
Ένας μοτοσυκλετιστής μπορεί να αλλάξει πορεία χωρίς καμία προειδοποίηση, ακόμα και μέσα στα όρια της λωρίδας που κινείται, και χωρίς κάποιο προφανή για εσένα λόγο. Μπορεί να χρειαστεί να αποφύγει μια λακκούβα, ένα ξύλο πεταμένο στο δρόμο, ένα άλλο αυτοκίνητο που έκανε ελιγμό, ο,τιδήποτε. Οι μοτοσυκλετιστές αλλάζουν πορεία για κάποιο συγκεκριμένο λόγο, κι όχι για να σου κάνουν ασκήσεις ετοιμότητας που μπορούν κάλλιστα να αποβούν μοιραίες για εκείνους.

6.
Στις περισσότερες μοτοσυκλέτες τα φλας δεν σβήνουν μόνα τους, και συχνά ξεχνιούνται αναμμένα. Υπάρχει πιθανότητα να στρίψει η μοτοσυκλέτα στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που δείχνει το φλας, ή να μην στρίψει καθόλου. Σιγουρέψου για το τι ακριβώς συμβαίνει πριν προσπεράσεις ή βρεθείς κοντά στη μοτοσυκλέτα.

7.
Όσο κι αν η ευελιξία είναι ένα από τα χαρακτηριστικά προτερήματα των μοτοσυκλετών, σε οποιαδήποτε ταχύτητα, ποτέ να μην σκεφτείς πως ο μοτοσυκλετιστής θα μπορέσει να σε αποφύγει αν βρεθείς στην πορεία του. Όσο καλοί φίλοι κι αν είστε όταν δεν οδηγείτε, στο δρόμο ισχύει το από μακριά κι αγαπημένοι. Κάθε φορά: Κοίτα, ξανακοίτα, κρίνε, κάνε.

8.
Δώστε διπλάσια προσοχή όταν ο δρόμος γλιστράει, κι ειδικά όταν βρέχει. Η δική σου ορατότητα είναι ήδη περιορισμένη, και των μοτοσυκλετιστών ακόμα χειρότερη. Τα κράνη δεν έχουν υαλοκαθαριστήρες. Οι ζελατίνες των κρανών θολώνουν. Επιπλέον, σε γλιστερούς ή βρεγμένους δρόμους μια μοτοσυκλέτα δεν μπορεί να σταματήσει εύκολα ή να κάνει τον απαραίτητο ελιγμό. Πρόσεχέ την διπλά. Δώσε περισσότερο χρόνο σε όλους να αντιδράσουν: Βγάζε πάντα φλας, πολύ πριν αλλάξεις πορεία.

9.
Όταν βλέπεις μια μοτοσυκλέτα στο δρόμο, δες κάτι παραπάνω από σίδερα και πλαστικά: Αυτός που την οδηγεί μπορεί να είναι ο αδελφός σου, ο φίλος σου, ο γείτονάς σου, αυτός που θα γνώριζες αύριο. Θα συγχωρούσες ποτέ τον εαυτό σου αν του έκανες κακό; Θυμήσου: Την μοτοσυκλέτα σήμερα την οδηγεί ο φίλος σου, κι αύριο εσύ.

10.
Πολύ συχνά οδηγείς το αυτοκίνητό σου με μειωμένη προσοχή, και με έλλειψη συγκέντρωσης, σαν να μην έχεις αντιληφθεί πόσο σοβαρή είναι από μόνη της η ίδια η οδήγηση. Οι λόγοι; Τα παιδιά που μιλάνε ή περιφέρονται μέσα στο αυτοκίνητο, η ενασχόληση με το ηχοσύστημα, η προσήλωση στην οθόνη του GPS, ο καφές και το σάντουιτς που τρως και πίνεις, και φυσικά, το κινητό. Που θα χτυπήσει, που θα πρέπει να το βρεις, που θα κοιτάξεις ποιος είναι, που θα κοιτάξεις που ακριβώς είναι το κουμπί που θα πατήσεις, που θα αρχίσεις να μιλάς. Το χειρότερο απ’ όλα είναι πως έχεις πείσει τον εαυτό σου πως όλα αυτά δεν σε επηρεάζουν, γιατί εσύ μπορείς να τα καταφέρεις όλα ταυτόχρονα. Κάνεις λάθος. Ακόμα κι όταν ολοκληρώσεις τα προκαταρκτικά και μιλάς πια στο τηλέφωνο, ξέρεις πόσο μειώνει αυτό την προσοχή σου; Όσο κι αν ήσουν τύφλα στο μεθύσι! Και όχι, η απόσπαση της προσοχής είναι ίδια, ακόμα κι αν χρησιμοποιείς bluetooth. Kι ας το επιτρέπει ο ΚΟΚ. Καμία συνομιλία δεν αξίζει όσο η ζωή ενός ανθρώπου. Ακόμα κι αν περιμένεις το πιο σημαντικό τηλεφώνημα της ζωής σου, όταν χτυπήσει το τηλέφωνο, σταμάτησε το αυτοκίνητο όπου νόμιμα κι ακίνδυνα για όλους μπορείς, και μίλα όσο θες.

Σύμφωνα με στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, 1.200.000 άνθρωποι σκοτώνονται σε τροχαία κάθε χρόνο σε όλο τον κόσμο, κι άλλα 50.000.000 άνθρωποι γλιτώνουν “μόνο” με μόνιμες αναπηρίες. Οι οδηγοί των αυτοκινήτων απλά δεν παίρνουν την οδήγηση στα σοβαρά. Φρόντισε να μην είσαι ένας από αυτούς.

9 Μαΐ 2011

Η επιστημονική αλήθεια για τη Μακεδονία ( Τεκμηριώση μέσω επιστολής στο περιοδικό Archaeology Magazine από τον καθηγητή του Berkley Stephen G. Miller )

Read in english :Professors Stephen G Miller Letter to Archaeology Magazine 

Stephen G. Miller,
Η προσφορά στην παγκόσμια ιστορία για την γεωγραφία της Αρχαίας Ελλάδας,στην τεκμηρίωση της καταγωγής των Ελλήνων και της απόδειξης της καταγωγής του Μεγ.Αλεξάνδρου του αείμνηστου καθηγητή Αρχαιολογίας Μανώλη Ανδρόνικου με αποκορύφωμα την ανασκαφή των ταφικών μνημείων της Βεργίνας και την ανακάλυψη του τάφου του Φίλλιπου Βασιλιά της Μακεδονίας και πατέρα του Μεγ.Αλεξάνδρου είναι αδιαφιλινίκητη και τεράστια .

Αξίζει όμως να μνημονευθούν και τα παρακάτω :

Ο επίτιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Μπέρκλεϊ, Καλιφόρνια, ΗΠΑ, Stephen G. Miller, που δεν είναι Έλληνας, με βάση τη συμβατική του όρου έννοια, έγραψε και απηύθυνε την επιστολή που ακολουθεί στο αγγλόφωνο περιοδικό «Αρχαιολογία», για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους σε σχέση με την ιστορική αλήθεια της Μακεδονίας.

22 Ιανουαρίου, 2009
Προς τον διευθυντή σύνταξης του περιοδικού «Αρχαιολογία»
36-36 33η οδός
Λονγκ Άιλαντ, Νέα Υόρκη 11106
Η.Π.Α.

Αγαπητοί Κύριοι,
Διάβασα σήμερα το τεύχος Ιανουαρίου/Φεβρουαρίου της «Αρχαιολογίας» και με ανυπομονησία περιέτρεξα τις σελίδες στο άρθρο «Ένα γράμμα από την Μακεδονία» μόνο για να ανακαλύψω ότι ήταν ένα..γράμμα από την αρχαία Παιονία -την χώρα που εκτείνεται βορείως του όρου Βαρνούς και Όρβηλος. Ο απολογισμός του Λίβι για τη δημιουργία της ρωμαϊκής επαρχίας της Μακεδονίας (45.29.7 και 12) δείχνει ξεκάθαρα ότι οι Παίονες ζούσαν βορείως αυτών των.βουνών (όπου σήμερα μορφοποιούν τα βόρεια γεωγραφικά όρια της Ελλάδος) και νοτίως των Δαρδανίων που είναι το σημερινό Κόσοβο. Ο Στράβων (7 παρ.4) είναι ακόμα πιο λακωνικός λέγοντας ότι η Παιονία ήταν βόρεια της Μακεδονίας και η μόνη σύνδεση από τον έναν στον άλλον χώρο (ακόμα και σήμερα) ήταν διαμέσου του στενού φαραγγιού που διαρρέει ο Αξιός (ή Βαρδάρης) ποταμός. Με άλλα λόγια, η περιοχή που περιγράφεται από τον Matthew Brunwasser στο «Έχοντας τον Αλέξανδρο» ήταν η Παιονία της αρχαιότητας.
Παρά το αληθές γεγονός ότι κατακτήθηκαν από τον Φίλιππο τον Β', πατέρα του Αλέξανδρου, το 359 π.Χ. (Διόδωρος ο Σικελιώτης 16.4.2), οι κάτοικοι της Παιονίας δεν ήταν ποτέ Μακεδόνες και δεν έζησαν ποτέ στην Μακεδονία. Πράγματι ο Δημοσθένης (Ολύνθιοι 1.23) μας αναφέρει ότι είχαν «υποδουλωθεί» από τον Φίλιππο τον Μακεδόνα και ως εκ τούτου δεν ήταν Μακεδόνες. Ο Ισοκράτης (5.23) κάνει την ίδια αναφορά. Επί παραδείγματι, οι Αιγύπτιοι που κατακτήθηκαν από τον Αλέξανδρο κυβερνήθηκαν από τους Μακεδόνες, συμπεριλαμβανομένης και της γνωστής Κλεοπάτρας, αλλά δεν θεώρησαν ποτέ τους εαυτούς τους Μακεδόνες και η Αίγυπτος ποτέ δεν ονομάστηκε Μακεδονία (και μέχρι σήμερα απ' όσο γνωρίζω δεν αναζητά τέτοιο όνομα). Φυσικά, όπως αναφέρει ο Θουκυδίδης (2.99), οι Μακεδόνες είχαν κατακτήσει μία «στενή λωρίδα της Παιονίας που εκτεινόταν κατά μήκος του Αξιού ποταμού από την εσωτερική μεριά της Πέλλας και κατέληγε στην θάλασσα». Κατ' αυτό το τρόπο κάποιος θα μπορούσε να καταλάβει ότι κάτοικοι στην μοντέρνα δημοκρατία με κέντρο τα Σκόπια ονόμαζαν τους εαυτούς τους Παίονες και διεκδικούσαν σαν δική τους την γη που περιγραφόταν από τον Θουκυδίδη. Αλλά γιατί, αντ' αυτού, οι σύγχρονοι άνθρωποι της αρχαίας Παιονίας προσπάθησαν να αποκαλέσουν τους εαυτούς τους Μακεδόνες και την γη τους, Μακεδονία;
Ο κύριος. Brunwasser (σελ. 55) ενώ αναφέρεται στις ελληνικές αξιώσεις «ότι αυτό υπονοεί αξιώσεις επί του ελληνικού εδάφους» και σημειώνει ότι «η βόρεια επαρχία της Ελλάδος επίσης ονομάζεται Μακεδονία», δεν λαμβάνει υπόψη του και δεν αναφέρει το γεγονός ότι η περιοχή αυτή της βόρειας επαρχίας της σύγχρονης Ελλάδος αποκαλείται συνεχώς Μακεδονία για πάνω από 2500 χρόνια (Ηρόδοτος 5.17).
Πάντως, η πιο πρόσφατη ιστορία, μας δείχνει ότι οι ελληνικές ανησυχίες δεν είναι χωρίς βάση. Επί παραδείγματι, ένας χάρτης που τυπώθηκε στα Σκόπια το 1992, απεικονίζει ξεκάθαρα ότι η Μακεδονία επεκτείνεται από τα εδάφη της Παιονίας μέχρι το όρος Όλυμπος στα νότια, πράγμα που σημαίνει ότι η αρχαία περιοχή των Παιόνων και η Μακεδονία παρουσιάζονται ως μία οντότητα. Οι ίδιες αξιώσεις εμφανίζονται σε ένα ψευδοχαρτονόμισμα που δείχνει ότι εκδόθηκε από την Κεντρική Τράπεζα της Μακεδονίας, το οποίο εμφανίζει ως «μακεδονικό» μνημείο τον Λευκό Πύργο της Θεσσαλονίκης, που ανήκει στην Ελλάδα. Υπάρχουν πολύ περισσότερα παραδείγματα σε ημερολόγια, χριστουγεννιάτικες κάρτες, αυτοκόλλητες ετικέτες για προφυλακτήρες κλπ, και όλα απεικονίζουν τις ίδιες εδαφικές αξιώσεις.
Πέραν τούτο ο κύριος Brunwasser σε άρθρο του, έχει κάνει αναφορά (International Herald Tribune 10/1/08) στο έργο του «Μακεδονικού Ινστιτούτου για Στρατηγική Έρευνα 16:9» το οποίο αναφέρει ότι «σε ένα εδάφιο της Καινής Διαθήκης ένας Μακεδόνας εμφανίζεται στον Απόστολο Παύλο ικετεύοντάς τον: "Ελάτε στην Μακεδονία και βοηθήστε μας"». Αλλά ας δούμε που πήγε ο Απ. Παύλος στην Μακεδονία: Στην Νεάπολη (Καβάλα), στους Φιλίππους, στην Αμφίπολη, στην Απολλωνία, στη Θεσσαλονίκη και στη Βέροια (εδάφια 16:11- 17:10), πόλεις που βρίσκονται όλες στην ιστορική Μακεδονία και καμία στην Παιονία. Τι αξιοπιστία μπορεί να έχουν οι ισχυρισμοί ενός Ινστιτούτου που έχει έδρα τα Σκόπια, που απαιτούν να ονομάζονται Μακεδονία, στηριζόμενα σε ένα ταξίδι που έγινε στην Μακεδονία της αρχαιότητας, η οποία είναι η σημερινή ομώνυμη βόρεια επαρχία της Ελλάδος;
Αναρωτιέμαι πού θα καταλήγαμε εάν ένα συγκεκριμένο μεγάλο νησί της νοτιοανατολικής ακτής των Ηνωμένων Πολιτειών (σ.σ.: υπονοεί την Κούβα) ονόμαζε τον εαυτό του Φλώριδα, και είχε στο νόμισμά του μορφές του κόσμου του Ντίσνεϊ και διένειμε χάρτες δείχνοντας την «Μεγάλη Φλώριδα», στην όρια της οποίας ήταν αμερικανικά εδάφη.
Σαφώς δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για το τι είχε στο μυαλό του όταν αναφερόταν στο όνομα «Μακεδονία» ο Αμερικανός Γενικός Γραμματέας του Κράτους Edward Stettinius στις 26 Δεκεμβρίου 1944, όταν έγραψε:
«Οι υπηρεσίες του αμερικανικού κράτους έχουν επισημάνει με ιδιαίτερη ανησυχία τις προπαγανδιστικές φήμες και ανεπίσημες δηλώσεις που γίνονται υπέρ μιας αυτόνομης Μακεδονίας, που προέρχονται κυρίως από την Βουλγαρία, αλλά και από τις Γιουγκοσλαβικές αντιστασιακές ομάδες και άλλες πηγές, με τον υπαινιγμό ότι περιοχή της Ελλάδος συμπεριλαμβανόταν στο προβαλλόμενο ενιαίο κράτος. Αυτή η κυβέρνηση θεωρεί τη συζήτηση περί «Μακεδονικού έθνους», περί Μακεδονικής «πατρικής γης», ή περί Μακεδονικής «εθνικής συνείδησης» αδικαιολόγητη δημαγωγία που δεν αντιπροσωπεύει καμία εθνική ούτε πολιτική πραγματικότητα, και αποσκοπεί στη δημιουργία επιθετικών βλέψεων ενάντια στην Ελλάδα».

[Πηγή: U.S. State Department, Foreign Relations vol viii, Washington, D.C., Circular Airgram (868.014/26Dec1944)].
Ο κύριος Brunwasser (ένας κάτοικος της Βουλγαρίας), παρ' όλα αυτά, τονίζει με έμφαση πως η Ελλάδα διεκδικεί τον Αλέξανδρο τον Γ' ως.Έλληνα. Αυτή η τοποθέτηση, μου προκαλεί απορία. Τι υπάρχει για να διεκδικήσει; Ο προ-προ-προ πάππος του Αλέξανδρου, Αλέξανδρος Ι, πιστοποιήθηκε σαν Έλληνας στην Ολυμπία, και σύμφωνα με τα λόγια του Ηρόδοτου, του πατέρα της Ιστορίας «Τυγχάνει να γνωρίζω ότι οι πρόγονοι του Αλέξανδρου είναι Έλληνες» (Ηρόδοτος 5:22). Ο πατέρας του Αλέξανδρου, Φίλιππος, κέρδισε διάφορους ιππικούς αγώνες στην Ολυμπία και στους Δελφούς (Πλούταρχος, Αλέξανδρος 4:9; Moralia 105A), τα δυο πιο αντιπροσωπευτικά Ελληνικά ιερά στην Αρχαία Ελλάδα όπου μη-Έλληνες δεν επιτρεπόταν να αγωνιστούν. Εάν λοιπόν ο Φίλιππος ήταν Έλληνας, δεν ήταν και ο γιος του Έλληνας;
Όταν ο Ευριπίδης, που πέθανε και θάφτηκε στην Μακεδονία, έγραψε το έργο του «Αρχέλαος» προς τιμή του μεγάλου θείου του Αλέξανδρου, το έγραψε στα σλαβικά;
Όταν έγραψε τις «Βάκχες», όντας στην αυλή του Αρχέλαου, δεν τις έγραψε στα ελληνικά, όπως δηλαδή μας παραδόθηκε; Ή να υποθέσουμε ότι ο Ευριπίδης ήταν «Μακεδόνας» που έγραφε στα σλαβικά (σε μια εποχή που αυτή η γλώσσα δεν υπήρχε) και το έργο του μεταφράστηκε στα ελληνικά;
Ποια ήταν η γλώσσα της διδασκαλίας όταν ο Αριστοτέλης έκανε μάθημα στον Αλέξανδρο;
Ποια γλώσσα έγινε γνωστή και διαδόθηκε από τον Αλέξανδρο στις εκστρατείες του στην Ανατολή;
Γιατί έχουμε τις αρχαίες επιγραφές στα ελληνικά σε οικισμούς που ιδρύθηκαν από τον Αλέξανδρο τόσο μακριά, ακόμα και στο Αφγανιστάν και καμία στα σλαβικά;
Γιατί τα ελληνικά έγιναν η αληθινή γλώσσα της αυτοκρατορίας του Αλέξανδρου εάν ήταν στην πραγματικότητα «Μακεδόνας»;
Γιατί η «Καινή Διαθήκη» γράφηκε στα ελληνικά και όχι στα σλαβικά;
Στην σελίδα 57 του αποκαλούμενου «Γράμμα από την Μακεδονία» υπάρχει μια φωτογραφία από τον συγγραφέα να στέκεται μπροστά «από ένα χάλκινο άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην πόλη Πρίλεπ». Τo άγαλμα είναι προφανώς σύγχρονο, αλλά η ερώτηση είναι εάν ο πραγματικός Αλέξανδρος της ιστορίας θα μπορούσε να διαβάσει τη σλαβική επιγραφή κάτω από τα πόδια του. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η παρουσία των Σλάβων στην περιοχή είναι πολύ μεταγενέστερη των Ελλήνων, η απάντηση είναι προφανής.
Ενώ η έκθεση που έκανε ο κύριος Brunwasser για την αρχαιολογική του έρευνα στην Παιονία είναι ευπρόσδεκτη, η υιοθέτηση και η προώθηση από πλευράς του, της σύγχρονης πολιτικής θέσης των ανθρώπων της Παιονίας για τη χρήση του ονόματος Μακεδονία είναι πράξη όχι μόνο ανεπιθύμητη, αλλά και επιζήμια για τους αναγνώστες της «Αρχαιολογίας» που, όπως φαντάζομαι, ενδιαφέρονται για πραγματικά ιστορικά γεγονότα. Η απόφαση όμως να διαδοθούν αυτές οι ιστορικές ανοησίες από ένα περιοδικό σαν την«Αρχαιολογία» -μια έκδοση του Αρχαιολογικού Ινστιτούτου της Αμερικής- είναι επιζήμια για την δική του φήμη και αξιοπιστία.
Ας το πούμε για μια φορά ακόμα: η περιοχή της αρχαίας Παιονίας ήταν μέρος της Μακεδονικής Αυτοκρατορίας, όπως ήταν και η Έφεσος, η Τύρος, η Παλαιστίνη, η Μέμφιδα, η Βαβυλώνα, η Ταξίλα, και πολλές ακόμα πόλεις. Μπορεί κατ' αυτή τη λογική να είχαν γίνει «Μακεδόνες» προσωρινά αλλά ποτέ κανείς από εκείνες τις περιοχές δεν ήταν φυλετικά πραγματικά «Μακεδόνας».
Επιτρέψτε μου να κλείσω αυτή την επιστολή, κάνοντας την εξής πρόταση για να λυθεί το σύγχρονο ερώτημα για την χρήση του ονόματος «Μακεδονία». Η Ελλάδα πρέπει να προσαρτήσει την Παιονία -αυτό έκανε και ο Φίλιππος ο Β' το 359 π.Χ. Και αυτό θα φαινόταν αποδεκτό από τους σύγχρονους κατοίκους εκείνης της περιοχής μιας και υποστηρίζουν ότι είναι Έλληνες με την ιδιοποίηση του ονόματος Μακεδονία και του διασημότερου Μακεδόνα, του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Κατόπιν οι σύγχρονοι άνθρωποι αυτής της νέας ελληνικής επαρχίας θα μπορούσαν να εργαστούν στην εκμάθηση και στην ομιλία, στο διάβασμα και στο γράψιμο της ελληνικής γλώσσας, ενδεχομένως το ίδιο καλά όπως έκανε και ο Αλέξανδρος.
Με εκτίμηση
Stephen G. Miller
Professor Emeritus, University of California,
Berkley